Dood

Ze kwam omdat ze al van jongs af aan ernstige angst heeft voor ziekten. Eindeloze reeks psychologen gehad en niets helpt. Haar halve leven mee bezig. Ik dacht dat er iets over het hoofd gezien was en ik vroeg haar: “Hoe sta je ten opzichte van de dood?” Ze begon te trillen en te huilen, ze snapte er niets van maar er werd iets aangeraakt wat heel diep weg zat. Het gebeurde vanzelf, als in een reflex.

We gingen terug naar de start van haar leven. Het bleek (na een gesprek met haar moeder) dat in haar zwangerschap de moeder van haar moeder overleed en er veel verdriet en stress was de eerste tijd van haar leven. Baby’s kunnen veel voelen en horen van moeder als ze in de buik zitten tijdens de zwangerschap. Ze ontwikkelen daar al overlevingsmechanismen.

Mijn cliënte kwam dus al in de baarmoeder in contact met dood. Het is een thema in haar leven zonder dat ze er ooit over gesproken heeft, ze zich daar bewust van was  of dat er naar gevraagd is. Het heeft zich opgeslagen in haar lijf, in haar cellen. Haar lijf ‘weet’ het.

En hier gaan wij juist starten met heel voorzichtig onderzoek doen naar alles wat er is.

FONKELS, verhalen uit de praktijk, geschreven door Noor van Gulik. Zij is integratief psychosociaal therapeut. www.fonkel.nu. Deze blogs zijn uit het leven gegrepen en waarheidsgetrouw. Er is altijd overleg geweest met de betreffende cliënt(ë).