Uitdaging
Ze stuurde mij een bericht via mijn website dat ze een afspraak wilde maken. Dus dat deden we.
Ze kwam binnen met een lachend gezicht: “Ik mag niks zeggen hè?!” Ik begreep het even niet want ik had haar ingepland voor therapie. Ineens ging mij een licht op. “Kom je voor mediumschap?’, vroeg ik. “Ja”, was het antwoord.
Oei… ik doe mediumschap op een vaste tijd in de week zodat ik zeker weet dat ik minimaal een half uur heb om me voor te bereiden, om ‘in the power te komen’. En deze vrouw kwam halverwege de dag op ‘een therapieplek’.
Tja, dat is mijn eigen schuld. Ik heb nog niets op mijn website staan over mediumschap omdat ik het langzaam wil laten ontstaan. Alle mensen die nu komen voor mediumschap, komen via anderen of via social media. Die plekken mediumschap zitten hiermee al steeds vol en zo kan ik het behappen in combinatie met mijn therapiewerk.
Doordat er nog niets op mijn website staat over mediumschap, is er nog geen speciaal contactformulier. Ik dacht: mensen geven wel aan waar ze voor komen. Deze slimme mevrouw bij mij zei: “Ik had gehoord van degene die mij naar jou verwees, dat ik helemaal niks mocht zeggen dus ik heb alleen gevraagd om een afspraak”.
Aha! Ik voelde mij uitgedaagd en had meteen het gevoel dat de spirituele wereld mij uitdaagde. Om gewoon al die ideeën over voorbereiding overboord te gooien en in het diepe te springen. Ik werd er meteen vrolijk van.
Gelukkig was dit de laatste sessie voor de lunchpauze, met mogelijkheid om uit te lopen dus ik zei: “Oké, we gaan het doen. We doen het samen. Ik haal even mijn telefoon en we luisteren samen één liedje als voorbereiding en dat moet voldoende voor mij zijn om contact te leggen met de spirituele wereld”.
Meteen na het liedje voelde ik een koude band om mijn rug heen, mijn aandacht werd daar hevig naar toe getrokken en ik voelde tegelijk een man bij mij komen die begon te vertellen. Deze man was de zoon van de opa en oma die er om de beurt bij kwamen en zij hadden ook nog een kindje bij zich. De volwassenen vertelden hoe ze eruit zagen en ze gaven wat bewijzen over zichzelf maar richtten zich vooral op de vrouw die bij mij zat. Want in de familie kwam vaak voor dat er voor anderen werd gezorgd en wat werkelijk gevoeld werd van binnen, kwam niet naar buiten. Dat werd verborgen achter een masker van uitdagen, humor en lachen.
Dat was precies wat er nu in het leven van de vrouw speelde, ze gaven aan dat zij zich op een kruispunt bevond en dat het nu juist meer dan ooit belangrijk was om te gaan voelen van binnen, waar haar eigen verlangens liggen. Los van alle normen en waarden van anderen, alle praktische problemen of bezwaren, dat het nu tijd was om voor haarzelf te gaan.
Dat was het moment dat er een vrouw uit de schaduw trad. Een vrouw zonder ogen. Ze liet mij voelen dat dit betekende dat zij het niet meer kon zien. Dat het gebrek aan ogen geen lichamelijke kwestie was maar een psychische. Ze vertelde dat het te maken had met een kinderwens. Ook zij vond het moeilijk om haar ware gevoelens te tonen. Ze was altijd stil en teruggetrokken geweest. Dat is ook de reden dat ze pas durfde te komen toen er een paar spirits waren voorgegaan.
Toen ze mij liet voelen dat ze de zus was van mijn cliënte, werd ik overspoeld door een golf van liefde en bemoediging voor mijn cliënte. En de stille, teruggetrokken zus liet nu ineens heel duidelijk zien hoe zij het wilde voor haar zus. Niet hoe zij het had gedaan. Ze vertelde dat ze altijd bij haar zus was en haar wilde steunen in het proces waar ze nu in zit, in het nemen van de juiste afslag op het kruispunt. En dat dat dan van invloed zal zijn op het lijf, op haar rug gebied. Want als je veel opkropt, kan dat op je lijf gaan slaan. Zoals bij haar was gebeurd. Dat wilde ze voor haar zus niet. Ze daagde haar zus uit om het goed te doen voor haarzelf. En bemoedigde haar zus om in contact te blijven met haar. Want beiden weten dat ze er zijn voor elkaar en elkaar kunnen voelen. Dat beaamde mijn cliënte. En daarmee sloten we af.
Het thema van deze sessie was uitdaging.
De uitdaging om gewoon je gevoel te volgen, om rechtstreeks je hart te laten spreken, om te doen wat goed voelt. Ook de uitdaging om niet anderen te gaan uitdagen en vrolijk een masker op te zetten maar de uitdaging om het rechtstreeks aan te gaan met jezelf. En de uitdaging aan mij om gewoon contact te kunnen hebben met de spirituele wereld wanneer ik daartoe geroepen word.
FONKELS, verhalen uit de praktijk, geschreven door Noor van Gulik. Zij is integratief psychosociaal therapeut en medium. www.fonkel.nu. Deze blogs zijn uit het leven gegrepen en waarheidsgetrouw. Er is altijd overleg geweest met de betreffende cliënt(ë).
