Ritueel

Na haar lange huwelijk volgde een moeizame scheiding.

Het was een flinke strijd geworden. Wat was het moeilijk om voor haarzelf op te komen. Er waren zoveel woorden, pijn en verdriet. Uiteindelijk was het haar gelukt om te scheiden.

De rust van een eigen woning en haar eigen werk deed haar goed. Ze vond een nieuwe vriend. Het leven leek de goede kant op te gaan. Ze had nog de behoefte om alles nog eens door te spreken met haar ex-man, als het wat rustiger was.

Toen overleed plotseling haar ex-man. Dat bracht grote verwarring. Ze voelde zich een soort van weduwe maar was het feitelijk niet meer. Ze voelde het gemis voor haarzelf, haar kinderen, haar kleinkinderen. Ze kon haar gevoelens niet kwijt. Ze werd niet begrepen.

Met haar nieuwe vriend liep het steeds moeizamer. Ze werd alsmaar onrustiger.

Ik vroeg haar om wat foto’s van haar ex-man mee te nemen.

Op tafel maakte we een plekje voor zijn foto’s. Ze stak een paar kaarsjes bij hem aan.

We haalden herinneringen aan hem op. Ik kende hem ook.

“Wat zou je nog tegen hem willen zeggen? Vertel het maar tegen hem, hij is er ook en luistert vast mee”.  En ze vertelde hem over dingen die hij en zij kunnen weten, dat ze spijt heeft van wat hem pijn heeft gedaan en hoe dankbaar ze is voor de goede jaren en hun prachtige kinderen. Er is liefde geweest en daarmee heeft hij een plekje in haar hart veroverd. Dat alles zegt ze, tegen zijn foto, in de ruimte. De woorden en de liefde stromen.

De tranen komen, het voelt goed.

De week daarna zegt ze dat ze rustiger is. Onze vorige sessie heeft haar zo goed gedaan. Ze voelde zich zo verbonden en ook met de spirituele wereld. “Het was een emotioneel, ontroerend, liefdevol en heilig ritueel, wat mij veel rustiger heeft gemaakt”. We zijn beiden dankbaar.

FONKELS, verhalen uit de praktijk, geschreven door Noor van Gulik. Zij is integratief psychosociaal therapeut. www.fonkel.nu. Deze blogs zijn uit het leven gegrepen en waarheidsgetrouw. Er is altijd overleg geweest met de betreffende cliënt(ë).