Precies op het juiste moment
Ze had al jong haar vader verloren. Het laatste stuk van zijn leven was hij erg bitter geworden. Het was een hele moeilijke tijd geweest. Het verdriet daarover was al vele jaren haast te groot om te dragen. “Het is zo’n groot verdriet in mij, ik voel me er zo alleen door!”
Haar heel alleen voelen in het leven, dat was een constante geworden. We besloten daar EMDR op te doen.
Wat moest ze huilen toen we hiermee begonnen. Ze kon niet meer stoppen. Toen ze op het ergst van haar verdriet leek te zijn, ‘stond’ ineens haar vader naast me!
Ik vond altijd dat ik eerst EMDR volgens protocol moest afmaken maar hier was het zo duidelijk dat hij juist nú, juist op dit moment kwam omdat het nodig was. Dus terwijl mijn cliënte enorm verdrietig op haar knieën aan het tikken was, besloot ik tegen haar te zeggen: “Blijf doorgaan met het tikken op je knieën, houd je ogen gesloten en ondertussen wil ik je iets vertellen en kun je me gewoon antwoord geven want ik heb het gevoel dat je vader hier bij ons is, vind je het oké als ik daar iets over vertel?”. “Ja!”
“Klopt het dat je vader er zus en zo uit ziet”? “Ja, precies”.
“Kun je plaatsen dat hij dit en dit soort kleding altijd droeg”? “Ja”, roept ze huilend.
“Hij maakt bepaalde gebaren, dit en dit, herken je dat van hem?” Weer een hartgrondig ‘ja’.
Toen voelde ik haar vader van mij naar haar gaan en hij startte met haar liefdevol over haar rug wrijven. “Herken je dat je vader je vroeger altijd liefdevol over je rug aaide?” “Ja, altijd”, huilt ze.
Ik vertel haar dat haar vader er voor haar is en dat ik hem naar haar toe heb zien lopen en dat hij over haar rug aan het aaien is. “Blijf doortikken”. Haar vader zegt ook nog dat hij geen excuses komt aanbieden, dat is niets voor hem. (“Nee, dat doet hij niet, dat is niks voor hem”). Hij zegt dat het toen was zoals het was en nu wil hij er graag weer zijn voor haar. En hij geeft aan dat hij altijd bij haar is en dat zij dat gewoon kan voelen. “Dat klopt, zegt ze, ik voel dat hij er is maar durfde er nooit op te vertrouwen”. Het heftige huilen wordt anders, ze wordt rustiger, ze blaast lang uit en haar lichaam wordt rustiger.
Ze zegt: “Het is zó bijzonder én bizar: dat beeld van hem in dat bed, het bittere, alle ellende van het laatste stuk van zijn leven, het verdwijnt achter een sluier, het raakt steeds verder weg. En waar ik nooit meer bij kon komen, is er nu ineens wel: Dat ik hem weer voor me zie hoe hij werkelijk was: een hele liefdevolle vader, waar ik me veilig voelde. Ik kroop altijd tegen hem aan en dan wreef hij over mijn rug. Dat veilige gevoel heb ik nu weer terug”.
Ik heb er kippenvel van en ben ontroerd en heb weer geleerd. Spirit weet zelf precies wanneer ze er moeten zijn en ik heb gewoon precies op dat moment door te geven wat er nodig is.
Dank je wel lieve vader van mijn cliënte! Dank je wel.
FONKELS, verhalen uit de praktijk, geschreven door Noor van Gulik. Zij is integratief psychosociaal therapeut en medium. www.fonkel.nu. Deze blogs zijn uit het leven gegrepen en waarheidsgetrouw. Er is altijd overleg geweest met de betreffende cliënt(ë).
