Leven, dood, en daarna…?

Een verhaal over mijn eigen leven…

Voordat ons pap stierf, nu ruim vier jaar geleden, hadden wij samen vele gesprekken over het leven, de dood en leven na de dood. Ik leerde van hem wat hij vanuit zijn godsdienst geloofde en had geleerd en we deelden wat ik geloof en wat hij gelooft. Ook leerden we van andere godsdiensten en wat daar gezegd wordt over de dood, de ziel, leven na de dood en reïncarnatie. Soms struikelend in het niet-weten en zoekend naar woorden en gevoelens, kwamen we samen tot nieuwe inzichten. Ook door het lezen van boeken, het bezoeken van spirituele huiskameravonden en in gesprekken met anderen. We spraken in zijn laatste weken in dit leven af, dat als hij dood zou zijn, hij aan mij zou laten blijken dat hij er was…

…en dat doet hij.

Ons pap stierf en ik was bij hem, samen met ons mam. In die week na zijn sterven vroeg ik mij af hoe ik dan zeker kon weten wat de tekenen zouden zijn en hoe ik kon weten dat hij het was. Ik wilde het zo graag echt geloven. Om meer zekerheid te krijgen, stopte ik iets in zijn colbertzak. 3 speciale dingen. Ik zei het tegen niemand. Alleen ons pap en ik zouden het kunnen weten. Vlak voordat zijn kist gesloten werd, was ik alleen bij hem. Ik controleerde wat ik in zijn zakken had gestopt en of er nog iets anders in de kist lag. Alleen mijn 3 spulletjes, met speciale betekenis, waren bij hem in de kist. De kist werd gesloten en hij werd liefdevol begraven.

Na zijn dood zag ik overal vlinders en veertjes en roodborstjes en ik wilde zó graag dat ons pap er was, dat ik overal betekenis aan gaf. Het gaf mij troost maar voor mijn gevoel wist ik het niet zeker.

Ik ging mij meer verdiepen in mediumschap. Dit is het vermogen om te communiceren met overledenen, met de spirituele wereld. Als wij doodgaan, overlijdt alleen ons stoffelijke lichaam. Je essentie, je ziel, sterft niet maar gaat over naar een andere dimensie. Een medium kan contact maken met die dimensie en zodoende contact maken met overleden dierbaren. Ik las dat iedereen deze kwaliteiten bezit en dat deze ontwikkeld kunnen worden. Ik zie het als het verschil tussen wandelen en de marathon lopen. Wandelen kan iedereen. Maar een marathon loop je alleen na veel oefenen en trainen en discipline steken in het ontwikkelen van je talent. Zo is het ook met de ontwikkeling van mediumschap.

Wie is dan betrouwbaar? In het zoeken daarnaar stuitte ik op het Engels mediumschap. Deze vorm is erg zuiver omdat er geen informatie vooraf wordt gevraagd. Deze mediums gebruiken hun eigen bewustzijn om informatie door te geven aan onze wereld. Zij ontvangen indrukken van onze overleden dierbaren en beschrijven direct wat ze waarnemen. Er vindt dus een tijdelijke verbintenis plaats. Op deze manier kan een medium via juiste informatie bewijzen geven dat ons leven niet ophoudt na onze dood en dat er contact mogelijk is. De ontvanger mag niets verklappen en mag alleen antwoorden met ‘ja’, ‘nee’ of ‘weet ik niet’.

“Dat wil ik ook”, dacht ik en een paar maanden na ons pap zijn dood had ik een afspraak met een medium. Werkend volgens dit principe.

Toen ik daar binnenstapte, zei ze dat er al een hele tijd een lange en grote man op mij aan het wachten was. Mijn hart maakte een huppeltje maar ik hield mijn gezicht in de plooi. Zij gaf mij een half uur lang allerlei bewijzen over ons pap, over heel vroeger, dingen die ik allang weer vergeten was, zaken die ik alleen kon weten, over zijn sterfbed en nog veel meer. Het was duidelijk: dit was ons pap. In het tweede deel van de reading zou ze boodschappen van hem doorgeven. Het eerste wat ze zei was: “Hij heeft het over drie dingen in een envelop in zijn rechter colbertzak”…

Wauw, ik schoot helemaal vol en dacht: “Dit is mijn bewijs, nu weet ik het zeker”.

In de vier jaar die sindsdien verstreken zijn, ben ik mij gaan bekwamen in het Engels mediumschap. Verschillende cursussen heb ik gevolgd, hartstikke veel geoefend, het ook veel mis gehad omdat je zo snel met je hoofd gaat interpreteren of raden omdat je het graag zo goed wilt doen. Ik heb demonstraties bezocht, een aantal masterclasses gekregen en veel gelezen. Ik ervaar steeds beter diverse vormen van contact met ons pap en met de spirituele wereld in zijn geheel.

Omdat ik veel meer opensta voor tekenen, verhalen over of van overleden dierbaren van mijn cliënten, is het ook steeds meer onderwerp van gesprek. Kleine dingetjes die ik doorkrijg, krijgen soms een plaats in mijn sessies. Ik wil mezelf geen medium noemen. Ik blijf gewoon Noor. In een praktijk voor Integratieve Psychotherapie (wat Fonkel is), is plaats voor een holistische visie, voor zingeving, spiritualiteit, voor vragen en gesprekken over het leven, de dood en leven na de dood. In mijn leven en in mijn werk krijgt dat steeds meer nadrukkelijk een plaats. Dat maakt ook weer dat er cliënten komen die vragen of issues hebben op dit gebied. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor!

Nu is het tijd voor een vervolgstap, voor nog meer verdieping. Ik heb besloten om een verdiepende training te gaan doen. Deze start morgen! Ik ga mij vier dagen onderdompelen, in een groep, in een klooster, onder begeleiding van 2 professionele en ervaren mediums. Om nog veel meer te leren, te ervaren, te oefenen en veel verder te gaan in het Engels mediumschap.

Ik heb het gevoel alsof ik op schoolreisje ga. Ik vind het spannend, ik vind het leuk. Ik ben er trots op dat ik dit ga doen, dat ik dit mag van mezelf en er volop van ga genieten. Ik heb het gevoel alsof mijn overleden dierbaren staan te trappelen om mee te gaan, om mij vertrouwen te geven en te stimuleren.

Dit verhaal voelt als een coming-out. Ik voel me er kwetsbaar over om mijn diepste binnenste met jou te delen. En tegelijk heel krachtig omdat dit precies is wat mijn verlangens zijn, wat ik wil doen in dit leven.

Dank lieve pap, dat je deze ontwikkeling altijd in mij hebt gezien, dat je me hebt opgetild en in het licht gezet, dat je me altijd stimuleert, zelfs over de dood heen.

FONKELS, verhalen uit de praktijk, geschreven door Noor van Gulik. Zij is integratief psychosociaal therapeut. www.fonkel.nu. Deze blogs zijn uit het leven gegrepen en waarheidsgetrouw. Er is altijd overleg geweest met de betreffende cliënt(ë). In dit geval is er overleg geweest met mezelf 🙂